2 weken theatre
Door: Mandy drabbels
Blijf op de hoogte en volg Mandy
03 Juli 2016 | Malawi, Blantyre
We hebben wel gemerkt dat het hollen of stilstaan is daar.
We zijn dus heel goed in Uno geworden. Dat hebben we met mensen van de afdeling gespeeld om de tijd, wanneer er niks te doen was, te vullen.
Veel kleine ingrepen worden op de brancard die in de gang staat gedaan.
De eerste ingreep die we gezien hebben was bij een vinger met pus er in. Die vinger wordt plaatselijk verdoofd en er wordt een snee gemaakt op de plaats van de bult. Door de snee wordt de pus naar buiten geduwd. Als dat klaar is gaat er een gaasje en verband omheen. Dan is dat alweer klaar. Dat was dan puswond nummer 1, maar zo hebben we er nog veel meer gehad. Ik zal ze eens even allemaal opnoemen: één puswond bij het oog, één bij de vinger, één bij de voet, één bij de hand, één bij de borst en één op de onderrug. En dat is dan alleen nog maar het lijstje van twee weken tijd.
Ook komen er veel verschillende botbreuken voorbij. Dat valt ook onder de kleine ingrepen die in de gang gedaan worden. De spullen hiervoor worden dan klaargezet op een karretje in de gang. De röntgenfoto wordt bekeken en vanuit daar kijken ze hoe het gegipst moet gaan worden. Als eerste komen er watten op de plaats die in het gips moet. Dan worden de rolletjes verband met het gips in lauw water erop gedaan. Dat wordt dan uitgewrongen en over de watten gerold. Het is dan nog een kwestie van glad strijken en laten drogen. In die twee weken hebben we wel elf mensen gehad die iets gegipst moesten worden.
Behalve die kleinere gevallen de veel voor komen, hebben we ook nog zestien andere gevallen gehad.
Waaronder;
-Drie keizersneden, waarbij het bij eentje met een minder goede afloop eindigde. Dat kindje is namelijk dood geboren en (alsof dat nog niet genoeg is) is ook haar baarmoeder verwijderd. Dat was dus haar laatste kindje. De andere twee kijzersneden gingen wel goed. Gelukkig.
-Vier herniaoperaties. Twee daarvan waren liesbreuken. Één ging, toen de man op de operatietafel lag, toch niet door, omdat zijn bloeddruk te hoog was. Één was een breuk aan het buivlies. Dat was nog wel een verhaal appart, want hierbij was ik de operatie assistent. Ik moest dus de materialen aangeven, het bloed weg vegen wat uit de wond kwam (zodat de arts beter ziet wat hij doet) en de hechtdraad doorsnijden. Ik mocht van de arts ook de hernia voelen. Dat was wel appart: rondom het gaatje voelde ik een stevige rand. Ik had verwacht dat het buikvlies niet zo hard zou zijn. Dit is zeker weer een bijzondere ervaring geweest.
-Een suprapubis katheter. We hebben mogen kijken hoe deze gezet werd. Deze patiënt had al eerder zo'n katheter gehad, maar die is eruit gehaald, omdat het urineren via de normale weg weer lukte. Dat littekenweefsel werd weggehaald en door het gat wat toen ontstond, ging de nieuwe katheter naar binnen. Het puntje van de katheter werd met een kocher vastgepakt en vervolgens zo in de blaas ingebracht.
-Een oud vrouwtje die een bult op haar been had. ik vermoed dat het wildvlees is van een eerdere wond. Dit werd verwijderd en gehecht.
-Een vrouw die een stuk van haar vinger afgehakt had toen ze op het land aan het werken was. Er werd bij haar nog een klein stukje bot verwijderd, zodat haar vinger netjes dicht gehecht kon worden. Toen haar vinger gehecht was en er een verband omheen zat, zag het er weer netjes uit.
-Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat houdt in dat het embryo (of nou ja, de cellen) zich vermenigvuldigen in bijvoorbeeld de eileiders in plaats van de baarmoeder. Het klompje cellen werd verwijderd, de buikholte werd gespoeld en de vrouw werd weer dichtgehecht.
-Een kindje met een wond aan het onderbeen. Die wond werd schoongeschraapt en vervolgens verbonden.
-Een man kwam binnen met een snee van zijn neus tot en met zijn lip. Hij was de avond ervoor overvallen, maar hij had geen geld op zak dus hebben ze zijn gezicht met een mes bewerkt. De arts heeft de wonden weer netjes dichtgehecht en toen mocht hij weer naar huis.
-Een meisje dat een kraaltje in haar oor had. Ze werd algeheel verdoofd, omdat ze het heel eng vond en daardoor ook tegen stribbelde. Het kraaltje hadden ze er al vrij snel uit zonder problemen.
-Een meisje had een vis gegeten en de graatjes er niet helemaal goed uit gehaald. Bij haar was er een graatje in haar keel blijven zitten. Ze werd algeheel verdoofd zodat het graatje makkelijk met een gaasje verwijderd kon worden.
-Een vrouw die eigenlijk met een kijzersnee zou moeten gaan bevallen. Dat liep toch heel anders dan gepland. Ze was heel bang en overstuur dat het zetten van een spinale verdoving niet veilig zou zijn. Het kindje was ook al dusdanig ver in het geboortekanaal komen te zitten, dat er vaart achter de geboorte van het kindje gezet moest worden. Ze hebben een middel toegediend om de weeën te versterken. De vrouw moest met man en macht op het bed gehouden worden om de veiligheid van haar en het kindje te behouden. Dit viel nog niet mee. Het was echt zielig voor de vrouw. Gelukkig is de bevalling, naar omstandigheden, wel goed gegaan en is de baby nu ook gezond.
- Een kindje die een splinter in zijn voet had. Die moest door middel van een kleine snee en een kocher verwijderd worden. Het was nog een best wel grote splinter.
-Een vrouw die 2 staafjes in haar bovenarm had. Dit werkt als anticonceptiemiddel, omdat die staafjes hormonen afgeven. Na vijf jaar zijn die twee staafjes uitgewerkt en moeten ze weer verwijderd worden. Dat hebben wij dus mogen zien. Ze maken een sneetje in de arm en via daar worden de staafjes er met een kocher uitgehaald.
-Een man waarbij de helft van zijn gezicht bestond uit schaafwonden. Hij had een motor ongeluk gehad, waardoor zijn gezicht verwond was geraakt. Zijn lip en neus werd gehecht en de rest van de wonden werden verzorgd. Er worden dan watjes met jodium erin op de wonden gelegd om die schoon te houden.
-Een vrouw die aambeien had gehad en al eerder verwijderd waren. Nu kwam die vrouw terug om de wond opnieuw te laten hechten.
Elke en ik hebben ook alweer twee ritjes naar Blantyre achter de rug. De eerste was met de hele groep om het eerste deel van de donaties uit te geven aan dingen voor het ziekenhuis. De tweede keer zijn Elke en ik alleen gegaan met wat mensen van het ziekenhuis. Toen hebben we de laatste dingen gekocht van het geld van de donaties. Ze zijn hier echt heel blij met wat we allemaal gekocht hebben. Na die tripjes naar de stad, voelt het ook weer een soort van als thuis komen. Dan ben je blij om de markt van het dorpje te zien en de muur die om het ziekenhuis staat. Je weet dat je dan weer bijna bij je huisje bent.
Het is nog steeds genieten hier van alles wat we hier mee mogen maken. Het is echt bijzonder om hier te zijn.
Alles bij elkaar hebben we een heleboel meegemaakt de afgelopen twee weken op de operatiekamers. Ondanks de vele momenten dat we Uno konden spelen.
Volgende week begint de laatste stageweek alweer voor ons. Dit is de keuzeweek. Elke en ik willen allebei weer terug naar de verloskunde. Dat kan gelukkig ook. De anderen gaan naar de kinderafdeling en de operatiekamers.
Over een week is het alweer zo ver. Dan worden de koffers hier weer ingepakt en vertrekken we voorlopig voor de laatste keer naar Blantyre vanuit Muona.
Elke en ik reizen samen naar het noorden van Malawi om daar onze prachtige reis goed af te sluiten aan Lake Malawi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley